Henüz küçücük bir çocukken en yakın arkadaşımdı kitaplar… Develer tellal idi, pireler berber; kâh güldüm, kâh düşündüm onlarla beraber. Tatillerde Alice beni Harikalar Diyarı’na davet ederdi. Göbeğini hoplata hoplata gülen tavşanla, yumurta adamla onun sayesinde tanıştım. Herkes uykudayken Güliver çalardıkapımı, “Haydi Cüceler ve Devler Ülkesi’ne!” derdi. Her kitap yeni bir serüvendi, her biri beni düş dünyalarında gezdirdi. Hiç terk etmedi beni hayal kahramanları; başucumda onlarla büyüdüm. Hâlâ en yakın arkadaşımdır kitaplar. A bir de çocuklar, kediler, köpekler, çiçekler, kuşlar ve yıldızlar… Yazmayı da sevdim okumak kadar. Yazmak benim için gizemli bir yolculuğa çıkmak. Yazmak düş dünyasında kanat çırpmak…