“Hiçbir şey göründüğü gibi değildir: Almarpa’nın Gizemi”
“Edebiyatın büyüsüne sığındım”
9 Eylül Gazetesi ile yapılan röportaja aşağıdaki linkten ulaşabilirsiniz. https://www.dokuzeylul.com/amp/roportaj/edebiyatin-buyusune-sigindim-h165468.html
“Oyunda Kal”
Koray Hanım, ödüllere doyamayan bir çocuk kitabı yazarı. Yetişkin romanları da var; ama “Çocuklara yazarken ben de çocuk oluyorum” diyor. O dünyayı öyle çok sevmiş ki… İşini de çok başarılı yapıyor. Kendisiyle teknolojiyi konu edindiği, kahramanlarıyla çocukların hayatına dokunduğu Oyunda Kal üzerine keyifli bir sohbet gerçekleştirdik. Ebeveynlere de küçük önerileri var, kaçırmayın…
Koray Avcı Çakman’dan korku öyküleri: “Sıra Sana da Gelecek”
Hırs, Kibir, Sevgisizlik, Açgözlülük, Kıskançlık, Duyarsızlık, Nefret ve Merhametsizlik… İnsanların zaafları Golem’e tüm kapıları açacak.”
“Düşlerin Peşindeki Çocuk”
Ördek ayak, yaşlı büyük annesi ve dilsiz köpeği Geveze ile birlikte bir köyde yoksul bir yaşam sürmektedir. Tek hayali vardır: zengin olmak ve büyük annesine güzel bir yaşam vermek. Ancak bunun için doğuştan paytak ayağını -ki ördek ayak ismini kendine bu ayağı yüzünden vermiştir ve gerçek ismini kendisi bile unutmuştur.
“Bambaşka Bir Dünya”
Çocuk ve gençlik yazınının üretken kalemlerinden Koray Avcı Çakman, Tudem Edebiyat Mansiyon Ödüllü yeni kitabı Bambaşka Bir Dünya’da, yine düşleri sözcüklerle buluşturuyor.
“Kanat Sesleri”
Koray Avcı Çakman, Flamingo Günlüğü ve Yedikır’ın Kuşları adlı iki kitabında, içinde sıkışıp kaldığımız hayatlara inat, dikkatimizi başka bir dünyaya, kuşların dünyasına çekiyor. Hanidir unuttuğumuz tabiat bilgisini kanat sesleri arasında anımsatıyor.
“Şehir Efsaneleri”
Bir şehre gidince dikkatinizi çeken ilk şey nedir? Göğe uzanan, sayısız katları olan binalar mı? Yoksa uçsuz bucaksız yeşillikler mi, ufuk çizgisinde bulutlarla buluşan? Belki isminin nereden geldiğini merak ediyorsunuz ya da kim bilir yüzyıllar boyunca şehirde yaşayan insanların adımlarını takip etme arzusu duyuyorsunuzdur.
Henüz küçücük bir çocukken en yakın arkadaşımdı kitaplar… Develer tellal idi, pireler berber; kâh güldüm, kâh düşündüm onlarla beraber. Tatillerde Alice beni Harikalar Diyarı’na davet ederdi. Göbeğini hoplata hoplata gülen tavşanla, yumurta adamla onun sayesinde tanıştım. Herkes uykudayken Güliver çalardıkapımı, “Haydi Cüceler ve Devler Ülkesi’ne!” derdi. Her kitap yeni bir serüvendi, her biri beni düş dünyalarında gezdirdi. Hiç terk etmedi beni hayal kahramanları; başucumda onlarla büyüdüm. Hâlâ en yakın arkadaşımdır kitaplar. A bir de çocuklar, kediler, köpekler, çiçekler, kuşlar ve yıldızlar… Yazmayı da sevdim okumak kadar. Yazmak benim için gizemli bir yolculuğa çıkmak. Yazmak düş dünyasında kanat çırpmak…
